Research Article
Year 2018,
Volume: 8 Issue: 17, 36 - 46, 30.06.2018
Abstract
Çocuk oyun alanları,
çocukların hem sosyal, fiziksel ve zihinsel olarak gelişimine katkı sağlayan
hem de doğa ile ilişki kurabildikleri alanlardır. Ancak gelişen teknolojik
olanaklar, hızlı ve düzensiz bir şekilde büyüyen kentler ile birlikte çocuk
oyun alanları kullanıcıların taleplerine cevap veremez hale gelmiştir. Bu
bağlamda çocuk oyun alanlarının tasarım ve planlamasında kullanıcı isteklerinin
dikkate alınması önem taşımaktadır. Bu noktadan hareketle çalışmada
Kahramanmaraş kenti çocuk oyun alanları örneğinde kullanıcı görüş ve isteklerini
belirlemek amaçlanmıştır. Çalışmanın amacına uygun olarak 4 ana başlıkta toplam
33 adet sorudan oluşan anket formları hazırlanmıştır. Anket formları Kahramanmaraş kenti Onikişubat, Aslanbey ve Kılavuzlu mesire alanı içerinde
yer alan çocuk oyun alanlarında toplam 150 kişiye yüz yüze metodu ile
uygulanmıştır. Anket formlarının analizi SPSS programı kullanılarak analiz
edilmiştir. Çalışma sonucunda kullanıcıların mevcut çocuk oyun alanları hakkındaki
görüşleri ve talepleri belirlenmiştir.
References
- ASTM, 2016. Standard Guide for ASTM Standards on Playground Surfacing. ASTM International, www.astm.org (Erişim tarihi: 10.05.2017).Bal, A. 2005. Zonguldak Kenti Yeşil Alan Sistemindeki Çocuk Oyun Alanlarının Durumunun Peyzaj Mimarlığı İlkeleri Açısından İrdelenmesi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Bartın, 172 s.Cihangiroğlu, C. 1994. Çocuk Oyun Alanlarındaki Oyun Aletlerinde Uyulması Gereken Kriterler Üzerine Bir Araştırma.(Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Ana Bilim Dalı, Ankara.CPSC, 2010. Public playground safety handbook: Government Printing Office. http://www.cpsc.gov/pagefiles/122149/325.pdf (Erişim tarihi: 10.01.2018).Cunningham, C., Jones, M., Taylor, N. 1994. The Child-Friendly Neighbourhood: Some Questions and Tentative Answers from Australian Research. International Play Journal: 279-295.Ergen, S. 2000. Sokakların çocuk oyun alanı olarak kullanılabilirliğine ilişkin bir yöntem denemesi: Süleymaniye örneği. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi.Duman, G., Koçak, N. 2013. Çocuk oyun alanlarının biçimsel özellikleri açısından değerlendirilmesi (Konya ili örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi 11(1): 64-81.Ergen, S. 2000. Sokakların çocuk oyun alanı olarak kullanılabilirliğine ilişkin bir yöntem denemesi: Süleymaniye örneği. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi.Günal, B. ve Esin, N. 2007. İnsan – Mekân İletişim Modeli Bağlamında Konutta Psiko-Sosyal Kalitenin İrdelenmesi. İTÜ Dergisi/a, Mimarlık-Planlama-Tasarım Serisi, 6,1: 19-30.Kellert, S.R. 2002. Experiencing nature: affective, cognitive, and evaluative development in children. In: Kahn, P.H and Kellert S.R. (Eds.), Children and Nature: Psychological, Sociocultural, and Evolutionary Investigations. The MIT Pres. USA.Likert, R. 1932. A technique for the measurement of attitudes. Archives of Psychology, Vol. 22, 5-55.Özgen, Y., Aytuğ, A., 1992. Kullanıcı Eğilimleri̇ Açısından Çocuk Oyun Alanları Ve Araçlari Üzeri̇ne Bi̇r İnceleme. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi. Vol. 42/2 s:99-118.Özgüner H., Ergin Ş., Gül A., Çukur D., Küçük V., Akten M. 2007. Günümüz Kültürel Yapısı içinde Kentsel Alanda Doğa Korumanın Olanak ve Sınırları İle Sosyalizasyon Sürecinde Çocuklarda Doğa Bilinci Gelişimini Destekleyici Kentsel Tasarım Yaklaşımlarının Saptanması. Süleyman Demirel Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projesi Raporu, Proje No: 01018-m-05, Isparta.Tezbaşaran, A.A. (2008). Likert tipi ölçek hazırlama kılavuzu (e-kitap). http://www.academia.edu/1288035/Likert_Tipi_Ölçek_Hazırlama_Kılavuzu (Erişim tarihi: 10.12.2017).Tranter, P., Doyle, J. 1996. Reclaiming the residential street as playspace. International Play Journal: 481-97.Valentine, G., McKendrick, J.H. 1997. Children's outdoor play: exploring parental concerns about children's safety and the changing nature of childhood. Geoforum 28: 219-235.Yılmaz, H, Yılmaz, S, Demircioğlu Yıldız, N. (2010). Kars Kent Halkının Rekreasyonel Talep ve Eğilimlerinin Belirlenmesi / Determination Of The Recreational Demands And Tendencies Of The People In The City Center Of Kars. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 34 (4).Yılmaz, S., Bulut, Z. 2003. Kentsel Mekanlarda Çocuk Oyun Alanlarının Yeri ve Önemi: Erzurum Örneği. Milli Eğitim Dergisi, Sayı:158.Yücel, G.F. 2005. Çocuk oyun alanları tasarımı. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi 55(2):99-110.Tranter, P., Pawson, E. 2001. Children's access to local environments: a case-study of Christchurch, New Zealand." Local Environment 6(1): 27-48.
Year 2018,
Volume: 8 Issue: 17, 36 - 46, 30.06.2018
Abstract
References
- ASTM, 2016. Standard Guide for ASTM Standards on Playground Surfacing. ASTM International, www.astm.org (Erişim tarihi: 10.05.2017).Bal, A. 2005. Zonguldak Kenti Yeşil Alan Sistemindeki Çocuk Oyun Alanlarının Durumunun Peyzaj Mimarlığı İlkeleri Açısından İrdelenmesi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Bartın, 172 s.Cihangiroğlu, C. 1994. Çocuk Oyun Alanlarındaki Oyun Aletlerinde Uyulması Gereken Kriterler Üzerine Bir Araştırma.(Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Ana Bilim Dalı, Ankara.CPSC, 2010. Public playground safety handbook: Government Printing Office. http://www.cpsc.gov/pagefiles/122149/325.pdf (Erişim tarihi: 10.01.2018).Cunningham, C., Jones, M., Taylor, N. 1994. The Child-Friendly Neighbourhood: Some Questions and Tentative Answers from Australian Research. International Play Journal: 279-295.Ergen, S. 2000. Sokakların çocuk oyun alanı olarak kullanılabilirliğine ilişkin bir yöntem denemesi: Süleymaniye örneği. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi.Duman, G., Koçak, N. 2013. Çocuk oyun alanlarının biçimsel özellikleri açısından değerlendirilmesi (Konya ili örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi 11(1): 64-81.Ergen, S. 2000. Sokakların çocuk oyun alanı olarak kullanılabilirliğine ilişkin bir yöntem denemesi: Süleymaniye örneği. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi.Günal, B. ve Esin, N. 2007. İnsan – Mekân İletişim Modeli Bağlamında Konutta Psiko-Sosyal Kalitenin İrdelenmesi. İTÜ Dergisi/a, Mimarlık-Planlama-Tasarım Serisi, 6,1: 19-30.Kellert, S.R. 2002. Experiencing nature: affective, cognitive, and evaluative development in children. In: Kahn, P.H and Kellert S.R. (Eds.), Children and Nature: Psychological, Sociocultural, and Evolutionary Investigations. The MIT Pres. USA.Likert, R. 1932. A technique for the measurement of attitudes. Archives of Psychology, Vol. 22, 5-55.Özgen, Y., Aytuğ, A., 1992. Kullanıcı Eğilimleri̇ Açısından Çocuk Oyun Alanları Ve Araçlari Üzeri̇ne Bi̇r İnceleme. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi. Vol. 42/2 s:99-118.Özgüner H., Ergin Ş., Gül A., Çukur D., Küçük V., Akten M. 2007. Günümüz Kültürel Yapısı içinde Kentsel Alanda Doğa Korumanın Olanak ve Sınırları İle Sosyalizasyon Sürecinde Çocuklarda Doğa Bilinci Gelişimini Destekleyici Kentsel Tasarım Yaklaşımlarının Saptanması. Süleyman Demirel Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projesi Raporu, Proje No: 01018-m-05, Isparta.Tezbaşaran, A.A. (2008). Likert tipi ölçek hazırlama kılavuzu (e-kitap). http://www.academia.edu/1288035/Likert_Tipi_Ölçek_Hazırlama_Kılavuzu (Erişim tarihi: 10.12.2017).Tranter, P., Doyle, J. 1996. Reclaiming the residential street as playspace. International Play Journal: 481-97.Valentine, G., McKendrick, J.H. 1997. Children's outdoor play: exploring parental concerns about children's safety and the changing nature of childhood. Geoforum 28: 219-235.Yılmaz, H, Yılmaz, S, Demircioğlu Yıldız, N. (2010). Kars Kent Halkının Rekreasyonel Talep ve Eğilimlerinin Belirlenmesi / Determination Of The Recreational Demands And Tendencies Of The People In The City Center Of Kars. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 34 (4).Yılmaz, S., Bulut, Z. 2003. Kentsel Mekanlarda Çocuk Oyun Alanlarının Yeri ve Önemi: Erzurum Örneği. Milli Eğitim Dergisi, Sayı:158.Yücel, G.F. 2005. Çocuk oyun alanları tasarımı. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi 55(2):99-110.Tranter, P., Pawson, E. 2001. Children's access to local environments: a case-study of Christchurch, New Zealand." Local Environment 6(1): 27-48.
There are 1 citations in total.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Engineering |
| Journal Section | Peyzaj Planlama ve Tasarım / Landscape Planning and Design |
| Authors | |
| Publication Date | June 30, 2018 |
| Submission Date | February 28, 2018 |
| Acceptance Date | September 26, 2018 |
| Published in Issue | Year 2018 Volume: 8 Issue: 17 |
