Nonylphenol is a toxic xenobiotic compound resulted from biodegradation of nonylphenol ethoxlates and alkyl phenol ethoxylates, and it is considered to be an endocrine disrupter capable of interfering with the hormonal system of numerous organisms. Because of its toxic nature, it is on the 'priority list' of EPA and the European Water Framework Directive. Ever since nonylphenol was first synthesized, its use and production have been increasing almost exponentially. NPE has been used as wide range number of fields (textile, leather, paper, cleaning and cosmetics etc.). The annual production of nonylphenol reached to 73,500 tons in Europe, 40,000 tons in Japan and 145,000 tons in USA. The major source of nonylphenol in the environment is the discharge of effluents from sewage treatment plants. Low concentrations of NP can cause damage in the skeletal system, and high concerations can inhibit the growth of embryos. In Europe and the World in 2020, it will be planned that NPEO and APE will enter to the list of the priority chemicals, and also researches are conducted aiming to prevent the introduction of these harmful chemicals into the water environment. NPs accumulate in the sediments and biological sewage sludges because of their amphiphilic natures. It is determenied that NPs could be removed by several treatment methods such as aerobic, anaerobic, UV, ozonation, activated carbon and aerobic composting. However, these methods are expensive and cause to increase CO2 emission. Therefore, in order to remove nonylphenols which are of great importance in terms of environment and human health, it should be considered to new treatment methods for these type of trace contaminants.
Nonilfenoller (NP); nonilfenol etoksilatlar (NPEO) ve alkil fenol etoksilatların (APE) biyodegradasyonlarından kaynaklanan endokrin bozucu toksik ksenobiyotik bileşiklerdir. Bu bileşikler, toksik özellikleri nedeniyle EPA ve Avrupa Su Çerçeve Direktifi çalışmalarında ‘öncelikli maddeler’ listesinde yer almaktadır. Nonilfenollerin üretilmeye başlandığı yıldan itibaren üretimi ve kullanımı katlanarak artmış ve tekstil, deri, kağıt, temizlik ve kozmetik vs. gibi çeşitli endüstrilerde kullanılan NP’lerin yıllık üretimi Avrupa’da 73,500; Japonya’da 40,000 ve Amerika’da 145,000 tona ulaşmıştır. Bu sebeple, yeraltı ve yüzey sularında, atmosferde, kanalizasyon çamuru eklenen topraklarda ve besinlerde NP varlığına yaygın olarak rastlanmıştır. Çevredeki NP’nin asıl kaynağı atıksu arıtma tesislerinin deşarjlarıdır. NP’ler düşük konsantrasyonlarda dahi olsa canlılarda iskelet sisteminde hasara neden olurken, yüksek konsantrasyonlarda embriyoların gelişimini inhibe edebilmekte, endokrin bozucu özelliği ile cinsel davranış ve üreme sistemini etkileyebilmekte ve hatta bitkilerde kök, kloroplast ve endoplazmik retikulumun yapısını değiştirebilmektedir. Avrupa ve Dünya’da 2020’de NPEO ve APE’lerin öncelikli kimyasallar listesine alınması ve bu tarz zararlı kimyasalların su ortamına verilmesinin engellenmesine yönelik çalışmalar yürütülmektedir. NP’ler amfifilik yapıları nedeniyle biyolojik arıtma çamurlarında ve/veya alıcı ortam sedimentlerinde birikmektedirler ve bundan dolayı çalışmalar genellikle atık çamurlar üzerinde yapılmıştır. Araştırmalar sonucunda NP’lerin aerobik, anaerobik, UV, ozonlama, aktif karbon ve aerobik kompostlama gibi yöntemler ile giderilebildiği belirlenmiştir ancak bu yöntemler pahalı olmak ile beraber CO2 salınımını arttıran yöntemlerdir. Bu nedenle, çevre ve insan sağlığı açısından büyük önem taşıyan nonilfenollerin giderimini sağlamak için, arıtma tesisleri planlanırken bu tip iz kirleticilerin uzaklaştırılmasına yönelik alternatif ileri atıksu arıtım yöntemleri üzerinde durulmalıdır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Environmental Engineering |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | December 27, 2017 |
Submission Date | October 12, 2017 |
Published in Issue | Year 2017Volume: 20 Issue: 4 |